OVER MIJ


Toen onze driejarige zoon in 2006 de diagnose autisme kreeg, stond ons leven op zijn kop. Niet wetende wat we konden verwachten bracht dit onzekerheid en angst naar boven. Er was bovendien nog niet zoveel geweten hierover. Wel wist men dat het met erfelijkheid te maken had én met omgevingsfactoren. Voor de rest tastte men nog heel erg in het duister, onderzoek had nog geen duidelijkheid kunnen geven. We moesten het autisme een plaats geven en ons erbij neerleggen.


Ik herinner mij het gevoel van machteloosheid en paniek. Wat moest er nu gebeuren? Bovendien doken er ook veel andere ongemakken op zoals neus- en ooronstekingen, buikkklachten, huidproblemen, etc. Meerdere ziekenhuisopnames volgden en zelfs één keer leek het echt niet goed te gaan. Had dit alles iets met autisme te maken, was het toeval? Meer kinderen met autisme hadden blijkbaar ook last van deze klachten. Van waar kwam dit dan? En hoezo... een spectrum? En hadden de vaccins er al dan niet iets mee te maken?


Ik had bijgevolg ook geen idee hoe ik mij zijn toekomst mocht voorstellen. Zou hij ooit wel werk vinden dat bij hem past? Zou hij zijn rijbewijs halen? Zou hij zich gelukkig voelen? Zou het überhaupt wel goed komen met hem?

Hoe dan ook, ik kon het niet loslaten. Veel professionele hulp was er niet en ik kon me er niet bij neerleggen dat een normaal begaafde jongen zijn eigen leven niet (of moeilijk) zou kunnen leiden. Het gebrek aan info voelde heel dubbel. Enerzijds had ik graag alle info voorhanden had gehad en anderzijds wilde dit zeggen dat er misschien nog veel mogelijk was (ook al was dit dan (nog) niet bewezen).  Ik zou er sowieso uithalen wat er in zat. Sindsdien ben ik mij gaan verdiepen in autisme en alles wat er verband mee hield.


Ik las alle boeken die ik kon vinden, alle artikels die met autisme te maken hadden, ik bestudeerde studies, volgde workshops, info-avonden en ik volgende een opleiding 'autismecoach'. Ik wilde ook meer en meer te weten komen over voeding en supplementen die ondersteunend konden werken. Ook hiervoor volgde ik opleidingen.  


Als massagetherapeut wist ik reeds dat massages heilzaam zijn om dichter bij jezelf te komen, en om het denken en voelen nog dichter bij elkaar te brengen ging ik mij verdiepen in Bachbloesems. Een opleiding tot Bachbloesemadviseur was dan het logische gevolg. Het mee inzetten van bloesems zorgde ervoor dat er ineens grote stappen werden gezet en dit gaf mij dan ook de zekerheid dat er naast voeding, supplementen en coaching ook op het energetische aspect gewerkt moest worden. Het was wonderlijk om te zien hoeveel er mogelijk was.

Later kwamen er ook kruiden en andere energetische methodes op mijn pad, wat weer nieuwe wegen opende.


Wat betreft onze zoon, nu, zoveel jaren later, kijk ik met glinsterende ogen naar mijn volwassen autismeheld. Mijn vragen van toen zijn beantwoord.

Hij heeft werk gevonden dat bij hem past, hij heeft zijn rijbewijs gehaald, hij heeft een relatie, ....   Ja, het is echt wel goed gekomen met hem :-). 


Het is zeker niet altijd makkelijk geweest en op een heel aantal momenten zag ik het heel anders, maar... 'autisme' heeft ons uiteindelijk veel gebracht. Het heeft onze kijk op het leven veranderd, verrijkt.


Toch bleef ik mij afvragen wat de oorzaak was van die vele neus - en oorontstekingen als baby, van de gevoelige huid als kind, het niet graag naar school gaan, het vele uren gamen etc....

Een opleiding in de epigenetica was de volgende stap.... en dit was voor mij de missende link. Met het diploma in handen en de nieuwe verworven kennis heb ik ondertussen veel tools in handen om ouders inzichten mee te geven zodat ze de symptomen waarmee hun kind kampt fel kunnen verminderen. Het omvat ondertussen niet alleen meer autisme, maar ook ADHD, huidproblemen, etc. 


Het is mijn missie om ook anderen verder te helpen, zodat zij de zoektocht naar wat helpend is (en wat niet) kunnen overslaan.

Ik wil jullie graag handvaten geven alsook het geloof in jezelf, waardoor uiteindelijk alles toch een beetje makkelijker wordt.


Liefs, An x